Wyniki inwentaryzacji zwierzyny

Pędzenia zwierzyny odbyły się opracowaną przez naukowców tzw. tyralierą. Polega ona na losowo wybranych powierzchniach lasu o kształcie prostokąta z jego dłuższego boku stoją obserwatorzy, a z krótszego boku idzie szereg czyli tzw. tyraliera, naganiaczy. Obie grupy liczą zwierzęta. W bieżącym roku tą metodą po raz pierwszy przeprowadzono liczenie zwierzyny we wszystkich 25 Leśnych Kompleksach Promocyjnych w całej Polsce. Nadleśnictwo Kozienice jest jednym z trzech nadleśnictw wchodzących w skład  LKP Puszcza Kozienicka.

Przeprowadzenie inwentaryzacji pomoże obiektywnie ocenić stan zwierzyny dziko żyjącej na terenie Nadleśnictwa Kozienice jak również na terenie całego LKP Puszcza Kozienicka (w tym samym terminie prowadzono również pędzenia próbne w Nadleśnictwach Radom i Zwoleń) w kontekście szkód w zalesieniach i odnowieniach, aby Kołom Łowieckim właściwie zaplanować odstrzał w sezonie 2015 / 2016.
Leśnikom wyniki inwentaryzacji pomogą zaplanować zabiegi ochronne np. grodzenia upraw - chroniących przed sarnami, jeleniami młode drzewka, a także obliczyć pogłowie zwierzyny na terenie całej Puszczy Kozienickiej.
Leśnikom wyniki inwentaryzacji pomogą zaplanować zabiegi ochronne np. grodzenia upraw - chroniących przed sarnami, jeleniami młode drzewka, a także obliczyć pogłowie zwierzyny na terenie całej Puszczy Kozienickiej.
Jak pokazują wyniki prac naukowych oraz wieloletnie doświadczenia Polskiego Związku Łowieckiego i Lasów Państwowych, metoda pędzeń próbnych jest najrzetelniejszą, spośród praktykowanych w naszym kraju metod określania liczebności i struktury populacji jeleniowatych. Przy zachowaniu wszelkich procedur błąd takiego szacowania liczebności mieści się zwykle w przedziale 0-10 %.

Jak wyjaśnia Koordynator I Rejonu Hodowlanego „Puszcza Kozienicko-Stromecka", Nadleśniczy Nadleśnictwa Kozienice Jan Komorowicz:

• Tegoroczna inwentaryzacja zwierzyny jest po raz pierwszy wykonywana za pomocą przeprowadzonych na tak szeroką skalę, pędzeń próbnych. W dniu 28.II i 01.III.br, w trzech Nadleśnictwach LKP „Puszcza Kozienicka" przeprowadzono pędzenia próbne na 5% powierzchni Puszczy, tj. łącznie ok.1 500 ha. Powyższe związane było za znacznym wysiłkiem organizacyjnym i finansowym oraz zaangażowaniem w inwentaryzację różnych grup społecznych (leśników, myśliwych, uczniów Technikum Leśnego, przyrodników i innych);
• Zastosowana metoda inwentaryzacji wskazuje dość miarodajne wyniki w zakresie stanu pogłowia sarny, gdyż jest to gatunek terytorialny;
• W przypadku pozostałych gatunków tzw. zwierzyny grubej, łosi, jeleni, dzików i danieli, które są gatunkami bardziej przechodnimi, posiłkujemy się dodatkowo metodą tzw. całorocznej obserwacji;
• W ostatnich latach obserwowany jest stały wzrost pogłowia jeleniowatych (sarny, jeleni i łosia) na terenie Puszczy Kozienickiej. Natomiast pogłowie dzika jest mocno skorelowane z latami urodzaju żołędzi i w związku ze słabym urodzajem w 2014 roku, stany dzika wykazane w inwentaryzacji będą najprawdopodobniej niższe niż w roku poprzednim;
• W nawiązaniu do danych z historii Puszczy Kozienickiej, która już w XVIII wieku utraciła znaczenie jako „łowisko królewskie" ze względu na nadmierną eksploatację zwierzyny w wyniku polowań i kłusownictwa, zapisy danych z inwentaryzacji zwierzyny przeprowadzonych w XIX wieku wykazują bardzo małe stany zwierzyny w porównaniu do dzisiejszych wyników inwentaryzacji. Dla przykładu, wg zapisów historycznych ostatni łoś w Puszczy został zabity w 1810 roku (orientacyjnie do końca I wojny światowej gatunek ten nie występował na ternie Puszczy Kozienickiej) – obecnie w 2013 roku - 29 sztuk a w 2014 roku 38 sztuk;
• Utrzymujące się w ostatnich latach wysokie stany zwierzyny, pomimo tego, że stanowią podkreślenie puszczańskiego charakteru tutejszych lasów, powoduje również narastające problemy; nasilające się szkody w drzewostanach młodszych klas wieku (uprawach i młodnikach), zwiększające się koszty ochrony lasu przed szkodami od zwierzyny, szkody w uprawach rolnych, kolizje drogowe ze zwierzętami leśnymi. Stąd coraz większego znaczenia nabiera gospodarka łowiecka, w tym regulacja stanów zwierzyny do poziomu wyznaczonych tzw. „pojemnością łowiska";
• Odrębnym problemem jest dynamiczny wzrost populacji łosi. Gatunek ten jest obecnie wyłączony z gospodarki łowieckiej (gatunek chroniony) i na naszym terenie nie podlega presji drapieżników (z powodu niewystępowania wilka) - przyrost pogłowia łosi ograniczają jedynie upadki w wyniku kolizji drogowych lub stwierdzone przypadki kłusownictwa. W przypadku tego gatunku brak jest skutecznych metod ochrony upraw i młodników przed szkodami powodowanymi żerem pędowym zwierząt, co powoduje coraz bardziej wymierne finansowo szkody.
  Ponadto, kolizje drogowe z udziałem zwierząt, które zwykle kończą się tragicznie dla zwierzyny, w przypadku łosi niosą zwykle bardzo poważne konsekwencje również dla podróżujących pojazdami. Stąd apel o zachowanie ostrożności podczas jazdy w terenie leśnym, szczególnie w godzinach nocnych, kiedy nasila się migracja zwierzyny.